Haasje, rep je!
Over rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan.
Op de vraag waarom het een tijdje stil was geweest rondom haar zang- en touractiviteiten, antwoordde Katy Perry meer aan zichzelf dan aan de dame met de uitgestoken microfoon: “It was time to give my mental health a break. I mean: How much money can I have? How many fans can I have? Before I actually start living?”
Yeah right. Makkelijk gezegd door deze zingende en liedjes schrijvende multi million dollar babe.
Maar toch. De popdiva zei daar wat bijzonders. Bovendien bewaarde Perry het belangrijkste, zoals het hoort, subtiel tot het laatst: “Voordat ik ’ns ECHT ga leven?”
Rennen en vliegen
Dat we chained to the rhythm zijn is nou niet bepaald een nieuwe melodie in de rat race. Want racen, dat is waar we dag in, dag uit maar druk mee zijn.
Mensen worden soms vergeleken met mieren. We krioelen wat af met z’n allen. Ieder z’n dagelijkse retourtje A - B.
En daarna rennen we gerust of ongerust -geheel vrijwillig dit keer- nog even verder. Sporten moeten we! Doen we het niet voor onze gezondheid dan toch wel voor een appetijtelijker look. We duiken de sportschool in, gaan aan de bak met een personal trainer of we joggen. Joggen?! Was dat niet uit de tijd van Xanadu en Marathon Man? Inderdaad.
Bij de tijd
Dus nu lopen we, zeg ook niet rennen, in een (te) strakke outfit met onze voeten in een paar spuuglelijke maar prettig dempende gympen gesnoerd, door stad, park of bos. Bij indoor fitness zweten we peentjes van de cardio- of krachttraining.
Is het ècht vrijwillig of duwen we met de leg press niet alleen onze spieren in vorm maar tegelijkertijd ook de sociale druk van ons af?
Het is jouw leven
Kies gewoon vanuit je hart. Da’s minder stress, dus sowieso gezonder.
Of een drukke agenda je wordt opgelegd of dat je er bewust of onbewust zelf debet aan bent; tijd is hoe dan ook een luxueus bezit.
Een goede vriendin was zó blij er twee -hele- dagen met haar partner op uit te gaan dat het moment van vertrek haar nog helder voor de geest staat. “Om twintig over drie reden we weg…”
Als elke minuut is volgepland, kan tijd zó kostbaar zijn.
Geld genoeg voor een zesgangendiner in een sterrenrestaurant, maar een gebrek aan tijd. Wie had het over rijk?
Imponerende pauwen
Jaloers op, zoals ze aan de andere kant van de grote plas zeggen, het vele groen in de portemonnee van een ander? Ik ga een paar open deuren intrappen.
Staar je niet blind op andermans kleurenpracht. Behalve dat het natuurlijk nergens - ik herhaal: nergens- altíjd rozengeur en maneschijn is, zou ik je willen vragen te kijken naar je eigen leven.
Zelfs als het tijdelijk niet van een leien dakje gaat, het je allemaal niet komt aanwaaien, er is altijd iets waar je trots op kunt zijn en blij van wordt!
Vergeet verder niet, zelfs waar de boel -volgens jou- altijd strak in de lak lijkt, ook dáár moet en wordt onderhoud gepleegd.
You can’t have it all. En het allermooiste is: het hoeft ook helemaal niet! Doe je ding, wees dankbaar en geniet. Focus op de mooie, fijne dingen in je leven. Hoe klein of onbelangrijk ook.
Deze lag ook nog achter die opengetrapte deur: Pluk de dag nou maar gewoon.
En anders is er morgen weer een nieuwe kans.
Ga lekker gewoon ècht beginnen met leven.